On hold? No way!
Ik besluit dat ik mijn leven niet nogmaals “on hold” ga zetten. Dat heb ik al eens gedaan, niet nog een keer.
Kanker of geen kanker ik ga door met mijn leven. Ik heb mijn plannen al gezet.
Dit jaar ga ik mijn vast contract tekenen, carrière maken en mezelf verder ontwikkelen.
Ik zeg altijd, ‘als je de juiste drive hebt, kun je alles’. En wat is een grotere drive voor een moeder dan haar kinderen.
Een stabiel leventje voor mijn kinderen. En het lukt mij ook nog.
De hele periode van chemo verzuim ik niet. De chemo’s heb ik zo gepland dat ik ze op donderdag krijg.
Op donderdag en vrijdag is het het minst druk op werk.
Volgens mijn planning kan ik deze 2 dagen vrij nemen. Het weekend ook vrij en dan op maandag weer naar het werk.
Iedere dag werk ik van 15:00 tot 23:00. Daarnaast sport ik ook 2 keer p/week in het ziekenhuis.
Spieren opbouwen is van groot belang tijdens de chemo behandeling.
8 keer iedere 3 weken zit ik aan een infuus. Als ik thuis kom van de chemokuur, vind ik met moeite mijn bed.
Ik ben dan zo ziek dat ik denk dat ik nooit meer beter word.
Mijn werk is het enige wat nog ‘normaal’ is
Maar elke maandag sta ik op en maak me zelf zorgvuldig op. Dan ga ik naar mijn werk.
Thuis nemen mijn ouders alles van mij over, ook de zorg voor mijn dochtertje.
Door mijn geloofsovertuiging heb ik altijd een hoofddoek om. Hierdoor ziet niemand mijn kale hoofd.
Op een paar mensen na weet niemand wat er speelt.
Privé is mijn leven al onderste boven, mijn werk is het enige wat nog ‘normaal’ is. Daar voel ik me niet ziek.
Ik geef me helemaal over aan mijn werk waardoor ik geen tijd heb om aan de kanker te denken.
Mijn werkgever weet er alles van. Ik heb veel steun gekregen en uiteindelijk mijn vaste contract getekend.
Mijn eerste doel heb ik bereikt, ondanks alles. Alles gaat volgens mijn plan.
Ik heb mijn leven op orde, ben financieel onafhankelijk en heb veel geluk met mijn werkgever.
Eigenlijk lacht het leven mij toe, op die borstkanker na dan…
Lees Hülya' s verhaal verder Dit komt nooit meer goed...